۱۳۹۱ آبان ۱۹, جمعه

انتخاب

شايد هيچ حادثه اي به اندازه حادثه 11 سپتمبر و ويراني برجهاي دوقلوي تجارت جهاني براي ملت من در عصر جديد مهم نبوده باشد. حادثه اي كه باعث شد ملت و كشور از دست حكومتهاي استبدادي رهايي يابند. در ابتدا همه چيز خوب بود و اميد بسيار به زندگي در افغانها بوجود آمد و همه نواي برگشت به كشور و ساخت يك كشور نو را در سر داشتند و واقعا هم كه چنين عزمي وجود داشت. پايان در به دريها براي باشندگان داخلي و پناهندگان خارجي.
با تشكيل حكومت جديد مشاهده شد كه دوباره همان كساني كه بخصوص در دهه نود باعث ويراني كشور شدند سركار آمدند و سوداي حكومت داري دارند. از آنجا كه قدما گفته اند آزموده را آزمودن خطاست؛ در دل ملت تشويش به وجود آمد كه باز اينها برگشتند. اما اينبار ملت دل به نيروهاي دادند كه از اقصي نقاط دنيا به كشور آمده بودند و گفتند كه اين دفعه مانند قبل نيست و كسي جرات نمي كند جنگ به راه بياندازد. بله واقعا هم اين مجاهد نما ها از اول هم به خاطر اسلام نجنگيدند بلكه از دين به عنوان ابزاري استفاده كردند كه بتوانند خود را مطرح كنند و دستشان را به جايي برسانند. اين بار اين فاسدان ديدند كه پولهاي زيادي به كشور سرازير شد و به خاطر همين رويه خود را تغيير دادند كساني كه تا آن موقع حرف از اسلام و جهاد مي زدنند حال دربست خود را در اختيار دالرهاي امريكايي قرار دادند و تغيير جهت دادند و شروع به پر كردن جيبهاي خود نمودند. در اين ميان ملت ماندند با سر بي كلاه.
حال آقايان مجاهد نما با جيبهاي پر پول بدبختي ملت را نظاره گر هستند و به ريش همه مي خندند كه عجب بازي داديم شما را.
البته ملت اين مزدوران و خودفروخته ها را از قبل شناخته بودند و خود اين مزدوران هم خوب مي دانستند چرا كه ملت حاضر شده بودند تا نيروهاي ظالم و بدوي طالبان بر آنها حكومت كنند اما اين مجاهد نماها بروندو اين است انتخاب بين بد و بدتر. خدا شرهمه ظالمين را از سر ملت ما كم كند. آمين

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر