بارها به اين فكر كردهم كه چرا كشور ما چنين ويران و خراب گشته و مقصر آن كيست. اگر از وقايع تاريخي دور بگذريم و به تاريخ معاصر خود بخصوص چهار دهه اخير بنگريم مي توان بهتر قضاوت نمود. به اين دليل كه ما در اين برهه از زمان زندگي كرده ايم و وقايع را با گوشت و پوست خود لمس كرده ايم.
در اين چهار دهه گروههاي كمونيست، مجاهد، طالب و حكومت جديد در كشور حكومت كرده اند. در اين ميان مي توان گفت كه حكومت جديد به رهبري كرزي كمترين خرابي را در كشور بوجود آورده است. اما ساير گروهها در تخريب كشور كاملا مقصر هستند و بايد اين مسئوليت را بپذيرند. گروههاي كمونيستي باعث باز شدن پاي ارتش سرخ به كشور شدند و سرآغاز بدبختي كشور را رقم زدند و گروههاي به اصطلاح مجاهد به خصوص پس از رفتن كمونيستها باعث تخريب و چور و چپاول در كشور شده اند. قضيه طالبان كه بر همه جهانيان هويداست كه اينها دشمن مملكت و تاريخ و هويت اين سرزمين هستند.
اين سئوال بارها از سران اين گروهها پرسيده شده است كه چرا باعث جاري شدن خون مردم بي گناه و تخريب مملكت شده ايد و هر كدامشان تقصير را به گردن ديگري مي اندازند. جالب است كه خونخواري و وحشي گري گروههاي به اصطلاح مجاهد نما در دهه نود به خصوص در كابل بر كسي پوشيده نيست ولي رهبران اين گروهها با بي شرمي تمام آن را انكار مي كنند و يا بر گردن دشمنان خارجي و دخالت بيگانگان مي اندازند. انكار آن كه يك بي شرمي تمام است زيرا كه اسناد و شواهد كافي در اين زمينه موجود است. اما در مورد دخالت كشورهاي بيگانه، اين موضوع مطرح مي گردد كه اگر رهبران اين گروهها خودفروخته بيگانگان نمي بودند چگونه بيگانگان از آنها مي توانستند بهره برداري كنند؟ اگر رهبران به اصطلاح مجاهد به خاطر مال دنيا خود را به كشورهاي گوناگون نمي روختند و واقعا به فكر مردم مي بودند آيا وضع ما به اين گونه بود؟ اگر اين رهبران مي گويند كه خودفروخته نبوده اند پس بايد مسئوليت جنگهاي داخلي را بپذيرند و اگر خود فروخته بوده اند بايد به جرم جاسوسي و برباد دادن منافع ملي كشور محاكمه گردند. در هر صورت بايد در يك دادگاه عادلانه جوابگوي مردم باشند. اما فعلا باتوجه به اينكه اين اصطلاح رهبران در راس حكومت هستند كسي را ياراي مقابله با آنها نيست. به اميد آن روزي كه همه اينها را در يك دادگاه عادلانه محاكمه كنند و حق ملت را از حلقوم آنها در آورند.
طالبان ديگر گروهي است كه جنايات زيادي در كشور به راه انداخت و مي اندازد. اين گروه فراري و خود فروخته باعث وحشت بسيار زيادي در كشور شده و يكي از موانع رشد و ترقي كشور در سالهاي اخير است. باتوجه به رفتار اين گروه در زمان حكومتشان و پس از آن به نظر مي رسد كه اينها كمر به تخريب كشور بسته اند. در چنين شرايطي حكومت كرزي دائم آنها را برادر خوانده و از آنها براي صلح دعوت مي كند كه البته هيچگاهي از پاسخ مثبت نشنيده است. آيا واقعا اين گروه برادران حكومت هستند يا دشمنان آن؟ اگر برادر هستند چرا اين همه هزينه گشت تا حكومت آنها برچيده شود و اين حكومت (كه خود را برادر آنها مي داند) سركار آيد؟ با توجه به اين دعوت آيا حكومت كرزي مشروعيت دارد؟ آيا مي توان در كنار طالبان به مشروعيت اين حكومت هم فكر كرد؟
در اين چهار دهه گروههاي كمونيست، مجاهد، طالب و حكومت جديد در كشور حكومت كرده اند. در اين ميان مي توان گفت كه حكومت جديد به رهبري كرزي كمترين خرابي را در كشور بوجود آورده است. اما ساير گروهها در تخريب كشور كاملا مقصر هستند و بايد اين مسئوليت را بپذيرند. گروههاي كمونيستي باعث باز شدن پاي ارتش سرخ به كشور شدند و سرآغاز بدبختي كشور را رقم زدند و گروههاي به اصطلاح مجاهد به خصوص پس از رفتن كمونيستها باعث تخريب و چور و چپاول در كشور شده اند. قضيه طالبان كه بر همه جهانيان هويداست كه اينها دشمن مملكت و تاريخ و هويت اين سرزمين هستند.
اين سئوال بارها از سران اين گروهها پرسيده شده است كه چرا باعث جاري شدن خون مردم بي گناه و تخريب مملكت شده ايد و هر كدامشان تقصير را به گردن ديگري مي اندازند. جالب است كه خونخواري و وحشي گري گروههاي به اصطلاح مجاهد نما در دهه نود به خصوص در كابل بر كسي پوشيده نيست ولي رهبران اين گروهها با بي شرمي تمام آن را انكار مي كنند و يا بر گردن دشمنان خارجي و دخالت بيگانگان مي اندازند. انكار آن كه يك بي شرمي تمام است زيرا كه اسناد و شواهد كافي در اين زمينه موجود است. اما در مورد دخالت كشورهاي بيگانه، اين موضوع مطرح مي گردد كه اگر رهبران اين گروهها خودفروخته بيگانگان نمي بودند چگونه بيگانگان از آنها مي توانستند بهره برداري كنند؟ اگر رهبران به اصطلاح مجاهد به خاطر مال دنيا خود را به كشورهاي گوناگون نمي روختند و واقعا به فكر مردم مي بودند آيا وضع ما به اين گونه بود؟ اگر اين رهبران مي گويند كه خودفروخته نبوده اند پس بايد مسئوليت جنگهاي داخلي را بپذيرند و اگر خود فروخته بوده اند بايد به جرم جاسوسي و برباد دادن منافع ملي كشور محاكمه گردند. در هر صورت بايد در يك دادگاه عادلانه جوابگوي مردم باشند. اما فعلا باتوجه به اينكه اين اصطلاح رهبران در راس حكومت هستند كسي را ياراي مقابله با آنها نيست. به اميد آن روزي كه همه اينها را در يك دادگاه عادلانه محاكمه كنند و حق ملت را از حلقوم آنها در آورند.
طالبان ديگر گروهي است كه جنايات زيادي در كشور به راه انداخت و مي اندازد. اين گروه فراري و خود فروخته باعث وحشت بسيار زيادي در كشور شده و يكي از موانع رشد و ترقي كشور در سالهاي اخير است. باتوجه به رفتار اين گروه در زمان حكومتشان و پس از آن به نظر مي رسد كه اينها كمر به تخريب كشور بسته اند. در چنين شرايطي حكومت كرزي دائم آنها را برادر خوانده و از آنها براي صلح دعوت مي كند كه البته هيچگاهي از پاسخ مثبت نشنيده است. آيا واقعا اين گروه برادران حكومت هستند يا دشمنان آن؟ اگر برادر هستند چرا اين همه هزينه گشت تا حكومت آنها برچيده شود و اين حكومت (كه خود را برادر آنها مي داند) سركار آيد؟ با توجه به اين دعوت آيا حكومت كرزي مشروعيت دارد؟ آيا مي توان در كنار طالبان به مشروعيت اين حكومت هم فكر كرد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر