امروز خبر اعدام 8 نفر در افغانستان منتشر شد. اين هشت نفر به جرم قتل؛ آدم ربايي و تجاوز به دار مجازات آويخته شدند. در اين راستا واكنش روزنامه ها و مردم مثبت بوده است. مردم افغانستان خواستار اين هستند كه هر كس كه به اين گونه اعمال دست مي زند بايد به زودترين فرصت به اشد مجازات برسد. اما در اين ميان واكنشهاي منفي هم بوده است كه براي من بسيار جالب بود به عنوان مثال مي توان به نمونه هاي زير استناد نمود:

1- سازمان دیدبان حقوق بشر و اتحادیه اروپا اعدام هشت تن در افغانستان را محکوم کرده و از حامد کرزی رئیس جهموری این کشور خواسته‌اند که روند اجرای احکام اعدام را متوقف کند.

نمي دانم سازمان حقوق بشر مدافع چه كسي و از حقوق چه كسي دفاع مي كند؟ آيا كسي كه توسط اين افراد جانش را از دست داده است بشر نبوده و حقوقي ندارد؟ آيا نبايد ازحقوق كسي كه به او با شديدترين روشها تجاوز شده است دفاع نمود؟ آيا كساني كه در اعمال انتحاري جانشان را از دست داده اند بشر نبوده اند و حقوقي ندارند؟ عقل سليم به همه اين سئوالها پاسخ مثبت مي دهد. و البته كه بايد مجرميني در اين سطح بايد به اشد مجازات برسند. به خصوص در كشوري كه زندانهاي آن هم مورد اطمينان نيست و مجرمين هر لحظه كه اراده كنند مي توانند فرار نمايند. به نظر من سازمانها و دولتها هميشه از حقوق مظلومين در برابر ظالمين طرفداري كنند و حقوق آنها را اعده كنند. سئوال ديگر اينكه چرا همين سازمان هاي حقوق بشري در زماني كه ظلمي واقع مي شود و ظالم دستگير نمي شود هيج واكنشي از خود نشان نمي دهند و خواهان اعاده حق مظلوم نمي شوند؟

گروه ديگري هم اين اعدامها را محكوم كرده است. شايد اين يكي از مضحكترين جكهايي باشد كه تاكنون شنيده ايد. 

2- گروه تروريستي طالبان هم اين اعدامها را محكوم كرده است. طالبان از مجامع بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری خواسته که دولت افغانستان را تحت فشار قرار دهند که از اعدام بقیه افراد محکوم به مرگ دست بردارد.

ببينيد كه وضع به كجا رسيده است كه به قول گذشتگان مان " ديگ به ديگ مي گويد رويت سياه است" اين گروه تروريستي كه در زمان حكومتش چه جنايتها كه بر سر مردم ما نكرد و چه جرمها كه مرتكب نشد حال اعدام 8 مجرم را محكوم مي كند. اين مي تواند به اين برگردد كه اين مجرمان دقيقا همان كارهايي را انجام داده اند كه طالبان انجام مي دادند و براي خود افتخار هم مي دانستند و حال برايشان سخت است كه افرادي مانند خودشان اعدام شوند. حافظه طالبان بسيار كم است به طوريكه بياد نمي آورند در همين سالهاي حكومتشان تمام ميدانهاي ورزشي ميدان اعدام و سنگسار و قطع عضو آنها شده بود. 

اعدام انسانها واقعا محكوم است اما اگر انساني به حدي از رذالت و پستي برسد كه هم نوع خود را بكشد يا به نواميس كسي تجاوز كند نمي توان آن را محكوم كرد بلكه بايد خود را جاي كسي گذاشت كه يكي از اعضاي خانواده اش كشته شده يا به او تجاوز شده است آن وقت است كه نمي توان از چنين افرادي گذشت.