در چند روز گذشته جريانات بسيار جالبي در كشور افتاده است. موضوع از اين قرار است كه كساني كه طالبان را دشمن خود مي دانستند حال براي اينكه در قدرت بمانند و از ترس اينكه توسط آنها ساقط نشوند به كشورهاي مختلف سفر مي كنند تا ذندانيهاي آنها را از زندانها رها كنند تا بلكه به اين طريق دل ملا عمر نا مسلمان را به دست آورند و با آنها صلح كند. جالب اينجاست كه براي دستگيري اين اعضاي گروه طالبان خون انسانهاي بي گناه زيادي با نام جنگ با تروريزم ريخته شده است و هزينه هاي بسيار زيادي هم شده است. حال همان كساني كه با طالبان را تروريست مي ناميدند هيئت درست مي كنند و راه مي افتند تا آنها را رها كنند. بالاخره ما نفهميديم كه طالبان را دشمن خود بدانيم يا دوست خود؟ ولي چيزي كه عقل سليم مي گويد اين است كه طالبان از سرسخت ترين دشمنانافغانستان هستند و هر كسي كه بخواهد در راه آزادي و صلح با آنها هم گام بردارد بالطبع از دشمنان اين كشور خواهد بود. انتظار اين مي رود كه حكومت فاسد افغانستان حداقل بتواند تعريف واضحي از دوست و دشمن براي مردم ارائه دهد. سئوال از مقامات (نا) مسئول كشور اين است كه در صورت صلح شما با طالبان جواب اين همه خون ناحقي كه ريخته شده است را چه كسي مي دهد؟ يا شايد اين جكومت هم مانند حكومت سراپا فساد و ننگ مجاهدين همه چيز را انكار خواهد كرد؟